Sztuka przetrwania była jedną z tych umiejętności, której posiadanie było wymagane na każdej długiej wyprawie terenowej. Survivaliści nie zabierali ze sobą zbyt wielu narzędzi pozwalających na wygodne przeżycie kilku tygodni na odludziu, zamiast tego preferując techniki pozwalające na samodzielne stworzenie jak największej ilości udogodnień.
Zaawansowane techniki bushcraftowe
Początkujący outdoorowcy nie byli zbyt wprawni w korzystaniu narzędzi i wszelkich pracach w obozie, dlatego przez dłuższy czas nabierali doświadczenia od bardziej zaprawionych kolegów. Wszystkie techniki przeżycia poza cywilizacją zbiorowo nazywano Bushcraft, sztuką tworzenia podstawowych narzędzi a nawet i schronień z każdego materiału, jaki był dostępny w najbliższej okolicy. Narzędzia wykorzystywane do takich czynności, mimo iż identyczne z wyglądu, były często o wiele lepiej przystosowane do pracy w trudnych warunkach. Noże survivalowe pokrywano warstwami antykorozyjnymi i ostrzono laserowo, a zapałki używane do rozniecania ognia były całkowicie wodoodporne, pozwalając na rozpalenie ogniska nawet w trakcie deszczu. Bardziej doświadczeni survivaliści potrafili również zbudować przestronne i szczelne schronienia bez użycia namiotów, posiadając na wyposażeniu wyłącznie porządny nóż i żyłkę z tworzywa sztucznego. Zapas wody na wyprawach był dość rzadko spotykany, gdyż większość survivalistów preferowała używanie filtrów wody, umożliwiających czerpanie jej z każdego dostępnego źródła.
Poznanie wszystkich sposobów na wykorzystanie bushcraftu wymagało dość dużo czasu, a nawet bardzo doświadczeni survivaliści w dalszym ciągu poznawali nowe techniki. Obeznanie w sztuce bushcraftu umożliwiało więc stosunkowo wygodne odbycie każdej wyprawy nawet z minimalnym ekwipunkiem.